သူတုိ႔ေျပာေနတဲ့ “အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရး” ဘာလဲ
======
ဒီတုိင္းျပည္မွာ “အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရး”ကို ကံထရုိက္ဆြဲၿပီး ေျပာေန၊လုပ္ေနတဲ့အုပ္စု ၃ ခုရွိေနတာ အထင္အရွား ေတြ႔ရပါတယ္။
၁။ စစ္အုပ္စု
၂။ ႀကံ့ခုိင္ေရးပါတီ
၃။ သကၤန္းဝတ္မ်ား (မဘသ)
ဒီအုပ္စု ၃ ခုထဲမွာ ပင္ရင္းအုပ္စုက “စစ္အုပ္စု” ျဖစ္ၿပီး။ က်န္တာ ႏွစ္ခုက စစ္အုပ္စုရဲ႕ လက္ခြဲေတြသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ စပြန္ဆာေပးေမြးျမဴထားတဲ့ အျခားေသာကုိင္းဖ်ားကုိင္းနားလက္ခြဲေလးေတြရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီ အုပ္စု ၃ စု နဲ႔ သူတုိ႔ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ “အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔အမ်ိဳးသားနုိင္ငံေရး” ကို ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္ပါ။ ပထမအခ်က္အေနနဲ႔ သူတုိ႔ေျပာေနတဲ့ “အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔ အမ်ိဳးသား နုိင္ငံေရး” ဘာလဲ ဆုိတာကို ၾကည့္ၾကရေအာင္။
သူတုိ႔ေျပာတဲ့ “အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔အမ်ိဳးသားနုိင္ငံေရး” ဆုိတာ ေအာက္ပါ အခ်က္ ၃ ခ်က္ကို ဖံုးကြယ္ထားတာျဖစ္ၿပီး။ ဒီလိုဖံုး ကြယ္ထားတာရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ “စစ္အုပ္စု” သားစဥ္ေျမးဆက္ အာဏာတည္တံ့ခုိင္ၿမဲေရးျဖစ္ပါတယ္။
“ တပ္မေတာ္” ကို စစ္အုပ္စုက တစ္လက္ကုိင္တပ္သဖြယ္လုပ္ၿပီး၊ ဂုတ္ခြစီးထားတဲ့အခ်က္
၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒရဲ႕ အထက္မွာ စစ္အုပ္စု ထာဝစဥ္ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့အခ်က္
တိုင္းျပည္ရဲ႕အသက္ေသြးေၾကာျဖစ္တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွန္သမွ်ကို စစ္ဗ်ဴရုိကရက္အရင္းရွင္လူတန္းစားက လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ ကုိင္သိမ္းပုိက္ထားတယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ ၃ ခ်က္ကို ဖံုးကြယ္ထားဖို႔သာျဖစ္တယ္။
သမုိင္းကိုေခတၱခဏျပန္လွန္ၾကည့္ရင္ ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အုပ္စုက “ဆုိရွယ္လစ္လိႈင္း” ေရပန္းစား၊ ဖက္ရွင္ျဖစ္ေနတဲ့ ၆၀ ခုႏွစ္မ်ား တစ္ဝုိက္မွာ (မဆလ)ဆုိတဲ့ “ဆုိရွယ္လစ္အတုမ်က္ႏွာဖံုး”စြပ္ၿပီးသူတုိ႔စစ္အုပ္စု ႏုိင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚတက္လာခဲ့တယ္။ တစ္ပါတီႏုိင္ငံေရး လုပ္ခဲ့တယ္။
၂၁ ရာစုမွာ “ဆုိရွယ္လစ္” က ဖက္ရွင္မက်ေတာ့ဘူး။ “တပါတီႏုိင္ငံေရး” လည္း လုပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဒါကေတာ့ ျပည္တြင္း အေၾကာင္းအခ်က္နဲ႔တိုက္ရုိက္သက္ဆုိင္တယ္။ (မဆလ) ပါတီနဲ႔ ၁၉၇၄ အေျခခံ ဥပေဒကို “၁၉၈၈ ဒီမုိကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီး”က ေျမျမွဳပ္သၿဂိဳဟ္ခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ဒီဆုိင္းဘုတ္ေတြ ကုိင္ လို႔၊ ေထာင္လို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒါ့အျပင္ (မဆလ) တျဖစ္လဲ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးပါတီ(တစည)ကို လည္း “၁၉၉၀ ပါတီစံု ဒီမုိကေရစီေရြးေကာက္ပြဲ” မွာ ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္လံုးက ေျမာင္းထဲတြန္းခ်လိုက္ၿပီးျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ (တစည) ပါတီလို “တုိင္းရင္းသား အေရး” ဆုိင္းဘုတ္ေထာင္ လို႔လည္း မျဖစ္ ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ လက္ေတြ႔မွာ (တစည)ပါတီ ႏုိင္ငံေရးနလန္မထူႏုိင္တာကို ပဲၾကည့္ေပါ့။ ျပည္သူေတြကို အမည္ေျပာင္း၊ တံဆိပ္ေျပာင္း လွည့္စားရံုနဲ႔ မရေတာ့ဘူးဆုိတာ ရွင္းေနတာပဲမဟုတ္လား။
“တုိင္းရင္းသားအေရး” သူတုိ႔ေအာ္ခ်င္လုိ႔ ေအာင္ မရေတာ့တဲ့ ေနာက္ထပ္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ “ဖက္ဒရယ္” ဆုိတာ “ခြဲထြက္ေရး (ဝါ) ျပည္ေထာင္စုၿဖိဳခြဲေရးျဖစ္တယ္”လို႔ သူတုိ႔ပဲ တေလွ်ာက္လံုးသရုပ္ဖ်က္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ စစ္အုပ္စု ဟာ သူတို႔ ေထြးခဲ့တဲ့ တံေတြးမစင္ကို ျပန္မ်ိဳဖုိ႔ ခက္ေနတယ္။
ဒီအခ်က္ေတြ ဒီေရခံေျမခံေတြဟာ “အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔အမ်ိဳးသားနုိင္ငံေရး”ဆုိင္းဘုတ္ကို ခါေတာ္မီသူတုိ႔ ေျပာင္းကုိင္လာရတဲ့ အခ်က္ေတြပဲျဖစ္ပါ တယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အုပ္စုဟာ တပ္မေတာ္ကို ခါးပုိက္ေဆာင္တပ္သဖြယ္လုပ္ၿပီး၊ တစ္လက္ကုိင္တပ္သဖြယ္လုပ္ၿပီး “ဆုိရွယ္လစ္အတု” နဲ႔ လွည့္စားခဲ့ ၿပီးၿပီ၊ “ဖက္ဒရယ္တေစၦ” နဲ႔ ေျခာက္လွန္႔ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ပါတီႏုိင္ငံေရးလုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ၊ ဒါေတြကို ျပည္သူေတြက ေနာေက်ေနခဲ့ၿပီ။ ဒီေတာ့ “ဒီမိုကေရစီေရပန္းစားဖက္ရွင္ျဖစ္လာတဲ့” ေခတ္ကာလမွာ ဒီမုိကေရစီကို “စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ” ဆုိတဲ့ ဝိေသသတပ္ေပးၿပီး၊ အျခား တစ္ဖက္မွာေတာ့ “အမ်ိဳးသားေရး” ဆုိတဲ့ မီးရွဴး မီးပန္းကို အူယားဖားယားပစ္ေဖာက္လာတာျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ ဗိုလ္သန္းေရႊလြန္စစ္အုပ္စုဟာ “တပ္မေတာ္” ကို ခါးပုိက္ေဆာင္တပ္သဖြယ္၊ တစ္လက္ကုိင္ တပ္ သဖြယ္ ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတဲ့အေျခခံေပၚမွာ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”ဆုိတဲ့ ကစားကြက္ကို ခ်ခင္းလာတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီကစားကြက္တစ္ခုလံုးကို ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတဲ့ အဓိကႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းကေတာ့ “ႏိုင္ငံေတာ္၏ အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မႈ အခန္းက႑တြင္ တပ္မေတာ္က ပါဝင္ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ေရးတုိ႔ကို အစဥ္တစုိက္ဦးတည္သည္ ” ဆုိတဲ့ႀကိဳးနဲ႔ “တပ္မေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ အဓိကတာဝန္ရွိသည္” ဆုိတဲ့ ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ “စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့ ဒီမိုကေရစီ” ဆုိတာရဲ႕ အက်ဥ္းအက်ယ္ဟာ ဒီႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းရဲ႕အေလွ်ာ့အတင္းေပၚမူတည္ေနတာပါ။ စစ္အုပ္စုနဲ႔ စစ္အုပ္စုအက်ိဳဳးစီးပြား ကို တစံုတရာထိခိုက္လာတဲ့အခါ ဒီႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းဟာ တင္းၾကပ္လာမွာျဖစ္တယ္။ စစ္အုပ္စုနဲ႔ စစ္အုပ္စုအက်ိဳးစီးပြားကို စစ္အုပ္စုရဲ႕ အာဏာဗဟုိခ်က္ကို ထိပါးလာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ပုိၿပီးေတာ့ တင္းၾကပ္လာမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခ်က္ေတြကို ထိပါးလာတာမွန္သမွ်ကို စစ္အုပ္စုက “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ စစ္တပ္” ကို ကုိင္ၿပီး လိုအပ္သလို ေျဖရွင္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေျဖရွင္းမႈကို စစ္အုပ္စုက “အမ်ိဳးသားေရး (ဝါ) အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရး” လုိ႔ ဆုိင္းဘုတ္ခ်ိတ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ ေတာ့ ဆိတ္ေခါင္းခ်ိတ္ၿပီး ေခြးသားေရာင္းတာမ်ိဳးသာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ယေန႔ စစ္အုပ္စုကေျပာေနတဲ့ အမ်ိဳးသားေရး (ဝါ) အမ်ိဳးသား ႏုိင္ငံေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အုပ္စုက ႏုိင္ငံေရး (ဝါ) ပါတီႏုိင္ငံေရးမလုပ္ဘူးလို႔ ေျပာေနတာဟာ ဒီအခ်က္ကို ဖံုးကြယ္ထားဖို႔ ျဖစ္ၿပီး၊ ပါတီႏုိင္ငံေရးလုပ္ဖို႔က ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီကို ခြဲေပးထားတဲ့ က႑ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ စစ္အုပ္စုက “ပါတီႏုိင္ငံေရးမလုပ္ဘူး” လို႔ေျပာေနတဲ့ အခ်က္ ကို ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီေျပာတဲ့ “အမ်ိဳးသားေရး” ဆုိတာမွာ ထည့္သြင္း ဖြင့္ခ်ျပပါ့မယ္။
ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီက ေျပာတဲ့ “အမ်ိဳးသားေရး” ကို ၾကည့္ၾကပါအံုးစုိ႔။
ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီကေျပာတဲ့“အမ်ိဳးသားေရး”ဆုိတာ စစ္အုပ္စု အက်ိဳးစီးပြားကို ႏုိင္ငံပါတီပံုစံနဲ႔ ဆက္လက္အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း သာျဖစ္တယ္။ စစ္အုပ္စုက ႀကံ့ဖြ႔ံဆိုတဲ့ ပါတီဖြဲ႔ၿပီး သူခင္းက်င္းထားတဲ့ “စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့ ဒီမိုကေရစီေဘာင္” မွာ ႏုိင္ငံေရးကစားျခင္း သာျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ စစ္အုပ္စုက ပါတီႏုိင္ငံေရးကို လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ကာခ်ဳပ္က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ ၁၆၆ နဲ႔ ကစားၿပီး၊ ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတဲ့ ၿပိဳင္ကြင္းမွာေတာ့ ႀကံ့ဖြ႔ံပါတီကို ကုိင္ၿပီး ကစားတာပဲျဖစ္တယ္။ ဒီႏွစ္ခု ( စစ္ဗိုလ္ ၁၆၆ ေယာက္နဲ႔ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ) ဟာ အေပၚယံအသြင္သ႑ာန္အရ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု မတူေသာ္လည္း၊ အႏွစ္သာရျဖစ္တဲ့ “စစ္အုပ္စုအက်ိဳးစီးပြား”ကို လုိက္နာထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တဲ့အပုိင္းမွာေတာ့ သူတုိ႔ဟာႏွစ္ကုိယ့္တစ္စိတ္ျဖစ္တယ္။
ေနာက္ထပ္တူညီတဲ့အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ စစ္ဗိုလ္ ၁၆၆ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီပဲျဖစ္ျဖစ္ စစ္အုပ္စု (ဝါ) ကာခ်ဳပ္ရဲ႕အမိန္႔ကို တေသြမတိမ္းနာရခံမႈပဲျဖစ္တယ္။ စစ္တပ္ထဲက အၿငိမ္းစား ယူ သြားတဲ့ စစ္ဗုိလ္ေတြဟာ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီထဲမွာ ဗိုလ္တက္လုပ္တာပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ပါတီႏုိင္ငံေရး မလုပ္ဘူး”လို႔ စစ္အုပ္စုကေျပာေနတာဟာ အရွက္မရွိလိမ္ညာဖံုးကြယ္ေနတာကလြဲၿပီး တျခားအခ်က္ မျဖစ္ႏုိင္ ေတာ့ပါဘူး။
ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီကိုကုိင္ၿပီး ပါတီႏုိင္ငံေရးလုပ္ေစတဲ့ ေနာက္တစ္ခ်က္ရွိပါေသးတယ္။
အဲဒီအခ်က္က “ပါတီႏုိင္ငံေရးဆုိသည္မွာ မိမိပါတီအင္အားေတာင့္တင္းေရး၊ ပါတီ၏ႏိုင္ငံေရးအာဏာရရွိေရး၊ ရရွိၿပီးျဖစ္ သည့္ အာဏာတည္ၿမဲေရးတုိ႔ကုိ အစဥ္တစ္စုိက္ဦး စားေပးေနရသည့္အတြက္ အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းမွေသြဖည္မႈမ်ဳိး၊ တစ္ခါ တစ္ရံအမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားကို လစ္လ်ဴ႐ႈမႈမ်ဳိးရွိႏိုင္ေၾကာင္း” ဆုိတဲ့ ႏွပ္ေၾကာင္း အကြက္ခ်ပံုေဖာ္ဖန္တီးဖုိ႔လည္းျဖစ္တယ္။ အဲဒီအေပၚ က စာလံုးေစာင္းနဲ႔တင္ျပထားတဲ့ စကားကို ကာခ်ဳပ္က “တပ္မေတာ္ေန႔” မိန္႔ခြန္းထဲမွာထည့္ေျပာသြားတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအကြက္ ကို စစ္အုပ္စုနဲ႔ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီက လက္ဝါးျခင္းရုိက္ၿပီး ဖန္တီးတာပဲျဖစ္တယ္။ စစ္အုပ္စု အက်ိဳးစီးပြားကိုထိန္းသိမ္းကာကြယ္ဖုိ႔ လိုအပ္ရင္ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီထဲက အေကာင္ခပ္ႀကီးႀကီးေတြကို ထုိးေကၽြးၿပီး “ပါတီႏုိင္ငံေရး သားေကာင္” အျဖစ္ခ်နင္းဖို႔ လည္းစစ္အုပ္စု အတြက္ဝန္မေလး ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အုပ္စုမွာ မတရားတာ/တရားတာနဲ႔ မမွန္တာ/ မွန္တာေတြ မရွိဘူး၊ ထာဝရစစ္အုပ္စုအက်ိဳဳးစီးပြားသာရွိတယ္။
ဒီေတာ့ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီဟာ ပါတီႏုိင္ငံေရးမွာ တုိ႔မီးရိႈ႕မီးလုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ “အမ်ိဳးသား (သုိ႔မဟုတ္) ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး” စတဲ့ အမည္ေလး ေတြ အစီအရီတပ္ထားတဲ့ “စပြန္ဆာပါတီေလးေတြ” ကိုလည္း လိုအပ္သလိုေမြးျမဴထားတယ္။ သူတုိ႔ကို လိုအပ္လာတဲ့ တခ်ိန္မွာ “ပါတီ ႏိုင္ငံေရးသားေကာင္” အျဖစ္ ထုိးေကၽြးခံရမွာပဲ။ စေတးျပစ္လုိက္မွာပဲျဖစ္တယ္။
အခု ဆိုရွယ္မီဒီယာေပၚမွာ ျဖန္႔ေနတဲ့ ႀကံ့ဖြ႔ံပါတီ၊ စီအီးစီ လုပ္ငန္းညွိႏိႈင္း အစည္းအေဝး (၂/၂၀၁၇)မွာ ေျပာၾကားတဲ့ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ ဥကၠ႒ ဗိုလ္သန္းေ႒းရဲ႕ အမွာစကားဆုိတာဟာ “ပါတီႏုိင္ငံေရး” ကို ရမယ္ရွာေနတဲ့၊ ဒီခ်ဳပ္ပါတီကို ဦးတည္ရန္သူ အျဖစ္ ထားၿပီး ပုတ္ခတ္တိုုက္ခုိက္ေနတဲ့ ဆင္ေျခလိမ္မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မေကြးတုိင္းမွာ မဖံုးႏုိင္ မဖိႏုိင္ေပၚသြားတဲ့ “ခိုးထုတ္ခုိး ထည္ကိစၥႀကီး” ကို ကာကြယ္ေနတာသာျဖစ္ပါတယ္။ ထမင္းေရပူလာ လွ်ာလႊဲေနတာသာျဖစ္ပါတယ္။ “သူခုိးဟာ အမ်ိဳးသားေရးကို ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္ဘူး”လုိ႔ မ်ားေျပာခ်င္ေနတာလား မသိပါဘူး။ ဒါေတာ့ သည္းခံပါ။
ဗိုလ္သန္းေ႒းက ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ပုဂၢိဳလ္ေရးတုိက္ခုိက္မႈဟာ “လက္ဝဲဆန္တဲ့လကၡဏာျဖစ္တယ္”လုိ႔ ေျပာပါေသးတယ္။ “ပေယာဂမွန္ရင္တုန္ဆင္းသြားမွာပဲ”ဆုိတဲ့စကားလိုပါပဲ။ ထစ္ခနဲရွိရင္(ဗကပ)ကို လက္ညွိဳးထုိးခ်င္တာ စစ္အုပ္စုရဲ႕သေႏၶပါအက်င့္စရုိက္ မဟုတ္လား။ (ဗကပ)မရွိေတာ့ဘူးလုိ႔လည္းႏႈတ္လြန္ထားမိေလေတာ့ (လက္ဝဲလကၡဏာ) လို႔ သိမ္းက်ံဳးၿပီး လက္ညွိဳးထိုးလိုက္ ရဟန္တူ ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ စစ္အုပ္စုသေႏၶမွာ ေဖ်ာက္ဖ်က္မရတဲ့ (ဗကပ) ေၾကာက္ေရာဂါ၊ (ေက်ာင္းသားသမဂၢ) ေၾကာက္ေရာဂါ၊ လမ္းမေပၚက (လူထုအေရးေတာ္ပံု) ေၾကာက္ေရာဂါ၊ (လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး) ေၾကာက္ေရာဂါ ဆိုတဲ့ ေၾကာက္စရာေရာဂါႀကီး ၄ ခု စြဲကပ္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေရာဂါေတြကို အခုေတာ့ ဗိုလ္သန္းေ႒းပါးစပ္ေန ပဲ့တင္ထပ္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးတစ္ခုျဖစ္တဲ့ သကၤန္းဝတ္မ်ားက (မဘသ) ေျပာေနတဲ့ “အမ်ိဳးသားေရး” ကို ၾကည့္ၾကပါစို႔။
ဒီခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္၊ ဒီခ်ဳပ္ပါတီတို႔ကို ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒထဲမွာ ထူးခတ္၊ က်ံဳးသြင္းၿပီးတဲ့အခါမွာ ျပည္သူလူထုထဲမွာ ဘာသာ ေရး၊ လူမ်ိဳးေရးမိႈင္းတိုက္ၿပီး ေသြးခြဲတဲ့လုပ္ရပ္ေတြဟာ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” အတည္ျပဳၿပီးေနာက္၊ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီအစိုးရေပၚလာၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ စီးရီးလုိက္အသံုးေတာ္ခံလာပါေတာ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ “လူမ်ိဳးေရး၊ဘာသာေရး ခုတံုးလုပ္၊ ဗန္းျပအၾကမ္းဖက္မႈေတြ” ဟာ “၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒ”၊ “ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ” တို႔နဲ႔အတူ စစ္အုပ္စုက ေမြးထုတ္လိုက္တဲ့ သံုးႃမႊာပူးညီအစ္ကုိေတြလုိ႔ ေျပာရမွာပါ။
ထူးျခားတာက အဲဒီလို လူသတ္မီးရိႈ႕လုယက္ အၾကမ္းဖက္တဲ့ ရာဇဝတ္မႈခင္းေတြကို စစ္အုပ္စု၊ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီအစိုးရ၊ နဲ႔ရဲတပ္ဖြဲ႕က “ရင္ဝယ္သား” လုိသေဘာထားတဲ့ အခ်က္ပဲ။ ထိေရာက္တဲ့အျပစ္ေပးအေရးယူမႈ မရွိသေလာက္ပဲလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရတယ္။
ဒီခ်ဳပ္ပါတီအစိုးရလက္ထက္မွာေတာ့ ပုိၿပီးအတင့္ရဲလာတယ္။ ဒီခ်ဳပ္အစိုးရရဲ႕ ေမတၱာနဲ႔အုပ္စုိးမယ္ဆုိတာကို သကၤန္းဝတ္ေတြ နဲ႔ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါေတြက ေသြးတိုးစမ္းပံုေပၚပါတယ္။ အဲဒီ ဒီသကၤန္းဝတ္ေတြ “အမ်ိဳးသားေရး”လုပ္ေတာ့မွပဲ လကၡဏာခ်က္ ၂ ခ်က္နဲ႔ စည္း ၂ စည္းဟာ အထင္အရွား ပြင့္က် ကြဲျပားသြားပါေတာ့တယ္။
ပထမတစ္ခ်က္က ဘုန္းႀကီးေလာကမွာ “သကၤန္းအေရၿခံဳေတြထားသူေတြ”န႔ဲ“ဗုဒၶတရားေတာ္နဲ႔ဝိနည္းသိကၡာကို အစဥ္တစုိက္ ေလးစားရိုေသတဲ့ရဟန္ေတာ္မ်ား” ဆိုတဲ့ လကၡဏာနဲ႔စည္းဟာ ျပဒါးတလမ္းသံတလမ္း ကြဲျပားသြားပါတယ္။
ဒုတိယအခ်က္ကသကၤန္းအေရၿခံဳေတြေျပာေနတဲ့ “အမ်ိဳးသားေရး” ဆုိတာ စစ္အုပ္စုနဲ႔ႀကံံ့ဖြံ႔ရဲ႕“အမ်ိဳးသားေရး”နဲ႔ တဆင္ထဲ၊ တေသြးထဲ၊ တကြက္ထဲျဖစ္ၿပီး၊ သူတုိ႔သတ္မွတ္ခ်ေပးတဲ့လိုင္းအတုိင္း သကၤန္းအေရၿခံဳ ထားသူေတြက လူမ်ိဳးေရး၊ဘာသာေရး ခုတုံုးလုပ္ ဗန္းျပၿပီး အၾကမ္းဖက္ေသာင္းက်န္းေနၾကျခင္းျဖစ္တယ္ ဆုိတဲ့အခ်က္ပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ “စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာဒီမုိကေရစီေဘာင္” ထဲမွာ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးခုတုံးလုပ္၊ ဗန္းျပၿပီး ျပည္သူအခ်င္း ခ်င္းေသြးခြဲရန္တုိက္ေပးတာဟာ မိုက္မဲၿပီး အင္မတန္ယုတ္မာလြန္းတဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ မီးနဲ႔ ကစားတာျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူ ေတြရဲ႕ လည္ေခ်ာင္းေသြးနဲ႔ ေျခေဆးတမ္း ကစားျခင္းမ်ိဳးသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး ခုတံုးလုပ္ဗန္းျပၿပီး ပဋိပကၡမီးေတာက္ ေတြကို မျပတ္ေမႊးထားျခင္းအားျဖင့္ လက္ရွိစစ္အုပ္စုအေနနဲ႔ “တပ္မေတာ္မရွိလုိ႔ မျဖစ္ဘူး” ဆုိတဲ့ လုပ္ႀကံဇာတ္ကြက္ကို ခ်ျပႏုိင္မွာ၊ အခ်ိန္မေရြးခင္းေနႏုိင္မွာမဟုတ္ပါလား။
ဒီအခ်က္ဟာ စစ္အုပ္စုက အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ေျပာေနတဲ့ “တပ္မေတာ္ရဲ႕အမ်ိဳးသားေရးလိုအပ္ခ်က္နဲ႔၊ အမ်ိဳးသား ႏုိင္ငံေရးအခန္းက႑မွာ တပ္မေတာ္ မရွိလုိ႔ မျဖစ္ဘူး”ဆုိတဲ့ အခ်က္တုိ႔ရဲ႕ စံက်တဲ့ တေပါင္းတစည္းတည္းရွိမႈပါပဲ။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဒီအုပ္စု ၃ စု ေျပာေနလုပ္ေနတဲ့ “အမ်ိဳးသားေရး ဘယ္လဲ ဘာလဲ” ဆုိတာကို ကြင္းခပ္ျပသလို အရွင္း လင္းဆံုး ေဖာ္ျပလိုက္တဲ့ျဖစ္ရပ္ေတာ့ ေရွ႕ေနႀကီး ဦးကိုနီ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခံလိုက္ရတဲ့ျဖစ္ရပ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔ေျပာေနတဲ့ “အမိ်ဳးသားေရးနဲ႔အမ်ိဳးသားႏုိင္ငံေရး”ထဲမွာ ဘယ္လိုလႈပ္ရွားမႈေတြ ပါဝင္ေနသလဲဆုိတာ စူးစမ္း ၾကည့္လိုက္ေတာ့ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”ပါတယ္၊ “သီေပါမင္းအုတ္ဂူကို သြားကန္ေတာ့” တာပါတယ္။ သီတဂူဆရာေတာ္ရဲ႕ “၄ ေခ်ာင္း ေထာက္ေဒသနာ” ပါတယ္။ သကၤန္းဝတ္ ဝီရသူရဲ႕ “တိတ္ပိတ္တရား” ပါတယ္။ “ေအာင္ဝင္းေဇာ္၊ ေအာင္ဝင္းခုိင္၊ ေဇယ်ာၿဖိဳး” တို႔လုိ (DSA) ေက်ာင္းဆင္းေဟာင္း စစ္ဗိုလ္ေဟာင္းေတြရဲ႕“အၾကမ္းဖက္လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္မႈ”ပါတယ္။ “ေကာလဟလမ်ိဳးစံု” ဖန္တီးထုတ္လႊင့္ ေနမႈေတြဟာ ဇာတ္တုိက္ထားသလို၊ အကြက္ခ်စီစဥ္ထားသလို အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ ပါဝင္ေနတာကိုုေတြ႔ရွိရပါတယ္။
အဲဒီလုိ “အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ” ကို “ေမတၱာနဲ႔သာအုပ္စိုးမယ္” ဆုိတဲ့ ဒီခ်ဳပ္ပါတီအစုိးရက ပီပီျပင္ျပင္ရင္ဆုိင္ႏုိင္ပါ့ မလားဆုိတာကိုေတာ့ စိတ္ရင္းမွန္နဲ႔ စိုးရိမ္မိတာအမွန္ပါ။
တူေမာင္ညိဳ
( မိုုးမခ )
No comments:
Post a Comment