မိုဇူးလ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံက လာေရာက္ ကူညီသူ ကရင္ အမ်ဳိးသား သူနာျပဳ

မိုဇူးလ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံက လာေရာက္ ကူညီသူ ကရင္ အမ်ဳိးသား သူနာျပဳ

====

ေဆးမႉး အဲလိယဟာ Free Burma Ranger-FBR အဖြဲ႕က ကရင္အမ်ဳိးသား ၀ါရင့္သူနာျပဳေဆးမႉးတစ္ဦးပါ။ သူဟာ လ်င္ျမန္သလို အထူးကၽြမ္းက်င္ ရဲရင့္တဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ ၄၆ႏွစ္အရြယ္ရွိ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ သူဟာ လွပတက္ႂကြတဲ့ ‘Cat’ (ေၾကာင္)လို႔ေခၚတဲ့ သူနာျပဳ ဆရာမေလးနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ၿပီး သူတို႔မွာ သားသမီး ၄ေယာက္ရွိပါတယ္။

အဲလိယဟာ ပါရမီရွိတဲ့ ေဆးမႉး၊ သင္တန္းဆရာ၊ ႐ိုးရာလက္ေ၀ွ႔ခ်န္ပီယံ၊ ပန္းခ်ီဆရာ၊ အဆိုေတာ္၊ စားဖိုမႉးနဲ႔ မုဆိုးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သလို ဘက္စံုအားကစားသမားတေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ကရင္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္မွာ ေဆးမႉးတေယာက္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး တိုက္ပြဲၾကားမွာ ရဲစြမ္းသတၱိရွိတဲ့အတြက္ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေတြ ခ်မွတ္ႏိုင္ၿပီး ႐ႈတ္ေထြးတဲ့အေျခအေနေတြ ကိုင္တြယ္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိသလို သက္ကယ္စြမ္းရည္လည္းရွိတဲ့အတြက္ သူ႔ကို ေလးစားခ်စ္ခင္ၾကသူေတြ မ်ားပါတယ္။

သူဟာ လူတိုင္းနဲ႔လည္း အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံနိုင္သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အၿမဲလိုလို မ်က္ႏွာၿပံဳးနဲ႔ေနေလ့ရွိတတ္ၿပီး သူရွိေန တဲ့ေနရာမွာ ထူးျခားက်ယ္ေလာင္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ရယ္သံေတြကို ၾကားေနရတတ္ပါတယ္။ ဖိစီးမႈေတြရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေၾကာင့္က်ၿပီး ပ်ာယာခတ္ မေနတတ္သလို ဘယ္ေတာ့မွ လက္မေလွ်ာ့တတ္သူလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ယံုၾကည္မႈရွိရွိ ဆုေတာင္းတတ္သူ၊ သူ႔မွာ ရွိတာအားလံုးကို မွ်ေ၀ေပးတတ္သူ၊ ထူးထူးျခားျခား ပါရမီရွိသူတဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ျဖစ္ရပ္ကေလးေတြကိုၾကည့္ ရင္ သူ႔ရဲ႕ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္ သဘာ၀အတြင္းသေဘာကို ေတြ႕ျမင္နိုင္ပါတယ္။

ပထမဆံုးရိန္းဂ်ား။

၁၉၉၇ခုႏွစ္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ထိုးစစ္ကာလ အေတာအတြင္းမွာ လူေပါင္း ၁၀၀၀၀ေက်ာ္ေလာက္ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲကို ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ခဲ့ႀကရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရွိေနတဲ့ နယ္စပ္လမ္းေပၚမွာေတာ့ သူတို႔ရွိစုမဲ့စုေလးေတြကို သယ္ယူေျပးလႊားလာၾကတဲ့ မိသားစုေတြနဲ႔ ျပည့္ၾကပ္ေနခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ္က ကားကို လမ္းေဘးခ်ရပ္ၿပီး ကားေပၚက ဆင္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ လူတေယာက္ဟာ ေတာထဲက ေပၚလာပါတယ္။ သူ က ေျပာက္က်ားယူနီေဖာင္းအျပည့္ ၀တ္ထားၿပီး လြယ္ႀကိဳးမွာ လက္ပစ္ဗံုးတစ္လံုး ခ်ိတ္ထားပါတယ္။ လက္ထဲမွာလည္း အမ္-၁၆ တစ္လက္ ကိုင္ထားပါတယ္။ နားတစ္ဘက္မွာ အနီေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ နားကပ္တစ္ဘက္နဲ႔ သူ႔အၿပံဳးကေတာ့ ေႏြးေထြးပြင့္ လင္းလွပါတယ္။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ပင္လယ္ဓားျပတစ္ေယာက္နဲ႔ တူေနပါတယ္။

သူက “ဟဲလို”လို႔ အဂၤလိပ္လို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး “က်ေနာ္က အဲလိယပါ။ ေဆးမႉးတစ္ေယာက္ပါ။ က်ေနာ္ ဘာအကူအညီေပးရ မလဲဗ်။” လို႔ ေမးပါတယ္။

က်ေနာ္က ‘ငါ့လူရာ ခင္ဗ်ားက တမန္ေတာ္တစ္ပါး၊ ပင္လယ္ဓားျပ တမန္ေတာ္တစ္ပါးပါဗ်ာ’လို႔ စဥ္းစားေနမိရင္း “ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြကို ကူညီခ်င္လို႔ပါ”လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

အဲလိယက က်ေနာ့္ကားေပၚက ေက်ာပိုးအိတ္ ၄လံုးနဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ ေဆး၀ါးပစၥည္းေတြကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး ထြက္ေျပးလာတဲ့ လူ တခ်ဳိ႕ကို တားလိုက္ပါတယ္။ သူက အုပ္စုတခုက ေယာက်္ား ၃ေယာက္ကို “ခင္ဗ်ားတို႔ မနက္ဖန္ေျပးလို႔ ရပါတယ္။ အခုေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔လူေတြကို ကူညီရမယ့္အခ်ိန္ပဲ။ က်ေနာ္တို႔ကိုလာၿပီး ကူညီၾကပါအံုး”လို႔ေျပာၿပီး အဲဒီလူ ၃ေယာက္ကို ေဆးအိတ္ ၃အိတ္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္က စတုတၳအိတ္ကို ေကာက္ယူလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ က်ေနာ္တို႔ေျပးေနၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ ေတြၾကားကျဖတ္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ ကူညီနိုင္တဲ့သူေတြကို ကူညီဖို႔ နယ္စပ္ဖက္ကိုထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ က်ေနာ္တို႔မွာ ေဆး၀ါးေတြကုန္သြားၿပီး က်ေနာ့္ကားဆီ ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ့္ကား အနားမွာ ေျမျမႇဳပ္မိုင္းနင္းမိတဲ့လူတေယာက္ကို ေတြ႔ရပါတယ္။ က်ဳိးျပတ္သြားတဲ့ သူ႔ရဲ႕ေျခငုတ္ကေတာ့ အနာရင္းေနပါၿပီ။ ေဆး႐ံုမွာ ခ်က္ခ်င္းကုသခံဖို႔ လိုအပ္ေနတဲ့ သူ႔ကို က်ေနာ့္ကားေပၚတင္လိုက္ပါတယ္။ အဲလိယက လူနာကို သယ္ယူသြားတုန္း ေဆးသြင္းလို႔ရေအာင္ သူ႔ရဲ႕အေၾကာေဆးသြင္းအိတ္ကို ကားေခါင္မိုးမွာ ခ်ိတ္လိုက္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႕မိုင္းထိတဲ့သူကို ကားေပၚမွာ စိတ္ခ်ရေအာင္လုပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနက ၀င္ေနၿပီ။ အဲလိယက က်ေနာ့္ကိုလွည့္ၿပီး က်ေနာ့္မိန္းမနဲ႔သားက ျမန္မာႏိုင္ငံထဲက တေနရာရာမွာ ေရာက္ေနတယ္။ အခု က်ေနာ္ သူတို႔ကိုသြားရွာရမယ္။ ေနာက္တစ္ ပတ္ေလာက္ဆို က်ေနာ္ ေသရင္ေသေနၿပီေပါ့ဗ်ာ..ဟားဟား” လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူ ရယ္လိုက္ေတာ့ သူ႔သြားေတြ လက္ကနဲ ျဖစ္ သြားၿပီး သူက ၿပံဳးၿပီး က်ေနာ့္ကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ သူနဲ႔အတူ ဆုေတာင္းၿပီး သူက ညအေမွာင္ထဲကို ၀င္ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။

မွတ္စု……။ အဲဒီတုန္းက အဲလိယဟာ သူ႔မိသားစုကိုရွာေတြ႕ခဲ့ၿပီး ခုေတာ့ သူနဲ႕ေၾကာင္ကေလး(Cat)မွာ ကေလး ၄ေယာက္ ရွိ ေနပါၿပီ။ အဲလိယဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေလ့က်င့္သင္ၾကားမႈကို အခ်ိန္ပိုင္းအႀကိမ္ ၁၀၀၊ အခ်ိန္ျပည့္ ၄၃ႀကိမ္အထိ အဖြဲ႔ေတြကို ဦးေဆာင္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ျပည္သူေတြကို သူ႔ရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႔တဲြၿပီး ကယ္ဆယ္ႏိုင္ခဲ့ တဲ့ ပထမဆံုး ဖရီးဘားမားရိန္းဂ်ား-FBR အဖြဲ႕၀င္တေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္သူ႔ကို အလုပ္အေကြ်းျပဳမွာလဲ။

က်ေနာ္တို႔လုပ္ငန္းကို ပထမဆံုး ၿခိမ္းေျခာက္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္၊ က်ေနာ္တို႔အလုပ္ကိုဆက္ၿပီးလုပ္ဖို႔ မေရရာေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ အဲလိယက က်ေနာ့္ကို ေမးခဲ့ပါတယ္။ “ကရင္ေတြနဲ႔အတူ အလုပ္လုပ္လို႔ မရနိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ခင္ဗ်ား စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာ လား။”လို႔ ေမးပါတယ္။

က်ေနာ္က “ေသခ်ာတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာပဲေပါ့။”လို႔ ေျဖလိုက္ပါတယ္။

အဲလိယက “စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔။ ခင္ဗ်ားက ကရင္ေတြအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားက ဘုရားသခင္အ တြက္ အလုပ္လုပ္ေပးေနတာပါဗ်ာ။ ဘုရားသခင္က ခင္ဗ်ားကို တေနရာရာမွာ အသံုးခ်နိုင္ပါတယ္။ သံုးပါလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ား က်ေနာ္တို႔ကိို အမ်ားႀကီးကူညီခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ ဆက္လုပ္သြားမွာပါ။ က်ေနာ္တို႔အတြက္ စိတ္မပူပါနဲ႔။ ဘုရားသခင္ အလို ေတာ္အရ လုပ္ပါဗ်ာ။”လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ တာ၀န္က ဘာပါလဲ။

က်ေနာ္ အဲလိယကို ဒုတိယအႀကိမ္ ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ၁၉၉၇ခုႏွစ္ ထိုးစစ္အတြင္း သူ႔မိသားစုကို ျပန္ရွာေတြ႕ခဲ့ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ပါ။ က်ေနာ္က သူ႔ကို “ခင္ဗ်ားမိသားစု အႏၱရာယ္ေတြ႕ေနခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္နဲ႔ ဒုကၡသည္ေတြကို ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္လို႔ ကူညီေနခဲ့ တာလဲဗ်ာ”လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ သူက “ဘ၀မွာ က်ေနာ္တို႔က အရာရာတိုင္းကို ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ မရဘူးေလဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ကို ဘုရား သခင္က ခ်ေပးတဲ့တာ၀န္ေတြကို က်ေနာ္တို႔ လုပ္ရမွာေပါ့။ က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္မိသားစုကို ခ်စ္တာေပါ့ဗ်ာ။ အကူအညီလည္း ေပးခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က သူတို႔ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းေတာင္မွ မသိခဲ့တာပဲ။”လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။

“ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္က ေထာင္ေသာင္းခ်ီတဲ့ အကူအညီလိုေနတဲ့ မိသားစုေတြ ဘယ္မွာရွိေနတယ္ဆိုတာ သိေနတယ္ ေလ။ သူတို႔က က်ေနာ့္ေရွ႕မွာတင္ပါပဲ။ က်ေနာ္က ဘုရားသခင္နဲ႔ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြေတြကို က်ေနာ့္ရဲ႕ေရွ႕မွာ ရွိေနတဲ့သူေတြကို လုပ္ေပးႏိုင္တာေတြ လုပ္ေပးၿပီးတဲ့အထိ ယံုၾကည္ထားခဲ့တာပါ။ ဘုရားသခင္က အရာရာကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ က မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ က်ေနာ္လုပ္လို႔ၿပီးၿပီဆိုတာနဲ႔ က်ေနာ့္မိသားစုကို ရွာဖို႔သြားခဲ့ၿပီး သူတို႔ကို အခုလို လံုလံုၿခံဳၿခံဳ ေတြ႕ခဲ့ရ လို႔ က်ေနာ္ ေပ်ာ္ခဲ့ရတာေပါ့ဗ်ာ။

က်ေနာ္က ဘုရားသခင္အလိုေတာ္အတိုင္း ေနခ်င္ပါတယ္။ သူေပးခဲ့တဲ့ လက္ေဆာင္ေတြအတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ဟာ သိပ္ေကာင္းတဲ့သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာလည္း က်ေနာ္သိပါတယ္။ တခါတေလလည္း မေကာင္းတာေတြ လုပ္ခဲ့မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္မႈရွိဖို႔ အၿမဲတမ္းႀကိဳးစားေနပါတယ္ဗ်ာ။”လို႔ သူက ေျပာခဲ့ပါ တယ္။

…………

ဖရီးဘားမားရိန္းဂ်ား- FBR သည္ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ မခြဲျခားဘဲ ျပည္တြင္းေနရာေရႊ႕ေျပာင္းခံရသူမ်ားကို ေမတၱာႏွင့္ အကူအညီေပး ေနေသာအဖြဲ႕ ျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသား ကြင္းဆင္းအဖြဲ႕မ်ား၏ကြန္ယက္မ်ား၊ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ား၊ ေသဆံုးမႈမ်ားႏွင့္ ဗမာစစ္တပ္၏ ဖိႏွိပ္မႈေအာက္က လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈ လိုအပ္ေနသူမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အစီရင္ခံစာမ်ားကို အသံုးျပဳၿပီး လႈပ္ရွားေနေသာအဖြဲ႔လည္းျဖစ္သကဲ့သို႔ ဗမာစစ္တပ္၏ တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္းမႈမ်ားကို ႀကံ့ႀကံ့ခံရင္ဆိုင္ရင္း ျပည္တြင္း ေရႊ႕ေျပာင္းခံ(ေနရပ္စြန္႔ခြါ) ျပည္သူမ်ားအတြက္ ေဆးဖက္ဆိုင္ရာ၊ ပညာေရးဆိုင္ရာႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ားကိုပါ ကူညီေပး ေနသည့္အဖြဲ႕ျဖစ္သည္။

၂၀၁၇၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၇ရက္ေန႔က Free Burma Ranger-FBR မွ ေပးပို႔လာေသာ ေဆာင္းပါးကို ဘာသာျပန္ဆိုထားသည္။

ေကအိုင္စီ