ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ ႐ုရွား ေတာ္လွန္ေရး

ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ ႐ုရွား ေတာ္လွန္ေရး

====

(၁)

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာ ၁၉၁၇ ခုႏွစ္က႐ုရွားျပည္တြင္ အလြန္အေရးၾကီးေသာ အျဖစ္အပ်က္ႏွစ္ခု ျဖစ္ပြားခဲ့ပါသည္။ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ဇာဘုရင္ နိကိုးလပ္ (Czar Nicholas II) နန္းစြန္႔ခဲ့ျပီး ယာယီအစိုးရကိုဖြဲ႔စည္း ေပးခဲ့ပါသည္။ တိုင္း ျပည္ကို ဒီမိုကေရစီစနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သြားရန္လမ္းဖြင့္ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ရွစ္လၾကာေသာအခါ လီ နင္ (Vladimir Lenin) ေခါင္းေဆာင္ေသာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကဦးေဆာင္ျပီး လူထုအံုႂကြမႈျဖင့္ အစိုးရကိုျဖဳတ္ခ်ခါ ကြန္ျမဴနစ္ အစိုးရ တက္လာခဲ့ပါသည္။ ယခု၂ဝ၁၇ ခုႏွစ္သည္ ႐ုရွားေတာ္လွန္ေရး၏ အႏွစ္တစ္ရာျပည့္ႏွစ္ျဖစ္ပါသည္။

ဇာဘုရင္မရွိေတာ့ေသာ္လည္း ႐ုရွားစစ္တပ္ကရန္သူမ်ားႏွင့္ စစ္ပြဲေတြျဖစ္ေနသည္။အစာေရစာရွားပါးၿပီး လူမႈဒုကၡမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာအခ်ိန္တြင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္၏ မမွ်တမႈမ်ားေၾကာင့္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟမႈကလည္း ႀကီးမားခဲ့ပါသည္။ယာယီအစိုးရအေနျဖင့္ ဆႏၵျပလာေသာျပည္သူလူထုကို ထိမ္းခ်ဳပ္ရန္ အေျခအေနမေပးခဲ့ပါ။ စစ္တပ္ကပါ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းမိခဲ့ၾကပါသည္။

(၂)

႐ုရွားႏိုင္ငံတြင္သာမက ကမာၻၾကီးကိုပါ ကိုင္လႈတ္္ခဲ့ေသာ ထိုအထင္ကရျဖစ္ရပ္ၾကီးမ်ား၏ ရာျပည့္ႏွစ္တြင္ ႐ုရွားအစိုးရက အထိမ္းအမွတ္ပြဲလမ္းဟူ၍ ဘာမွျပဳလုပ္ဖို႔ရည္ရြယ္ဟန္မတူ။ မတ္လ ၁၂ ရက္ေန႔မွာလည္း ႐ုံးပိတ္ရက္ မဟုတ္ပါ။ ထိုနည္းတူ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္ျပီး အစိုးရ၏အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္၊ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္၊ ဟူ၍လည္း ဘာမွမထုတ္ျပန္ ခဲ့ပါ။

တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖင့္ တတိုင္းျပည္လံုး အံုႂကြေတာ္လွန္သည့္ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ ေသာ အစိုးရကို မိမိတို႔လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ေပၚလစီမ်ားကို ျပန္လည္သံုးသပ္ရန္ အခြင့္အေရးေပးလိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။

အစိုးရ၏ တရားဝင္သတင္းထုတ္ျပန္မႈမရွိျခင္း၊ သမိုင္းျဖစ္ရပ္တခုအေနျဖင့္ပင္ အသိအမွတ္မျပဳလိုေတာ့ျခင္းတို႔မွာ လက္ရွိ မစၥတာပူတင္ (Vladimir Putin) ၏ အစိုးရအဖြဲ႔အတြင္းဝယ္ ညီညီညြတ္ညြတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်၍ မရႏိုင္ျခင္းဟုလည္း ယူဆ ႏိုင္ပါသည္။

သမၼတ ပူတင္အေနျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးဆိုေသာစကားကိုပင္ နားမခံသာျဖစ္ေနသည္ဟု ေဝဖန္ေနၾကပါသည္။ ႏိုင္ငံအစိုးရ ျဖဳတ္ခ်ခံရျခင္းေၾကာင့္ လူေတြလမ္းေပၚထြက္၍ ကခုန္ေနၾကသည့္ အစဥ္အလာကို မျမင္လိုေတာ့ျခင္း၊ ျဖစ္ခဲ့ေသာသမိုင္းကို အစမေဖၚလိုေတာ့ျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ သူ႔အဖို႔ ယေန႔သည္ ႐ုရွားႏိုင္ငံေတာ္၏ဂုဏ္ယူ ဝံ့ႂကြားဖြယ္ရာျဖစ္ရပ္မ်ားသာထုတ္ေဖၚလိုပါလိမ့္မည္။

႐ုရွားႏိုင္ငံ၏ တရားဝင္ခံယူခ်က္မွာ ဒုတိယကမာၻစစ္သည္ ဆိုဗီယက္နိုင္ငံ၏ ႀကီးမားေသာေအာင္ပြဲတခုျဖစ္သည္။ ပူတင္၏ ေပၚလစီမ်ားမွာ ႐ုရွားႏိုင္ငံေတာ္ကို အတိတ္ကာလကရွိခဲ့ဘူးသည့္ ၾသဇာႏွင့္ပါဝါကို ျပန္လည္ေဆာင္က်ဥ္းေပးလိမ့္မည္။

တခ်ဳိ႕ေသာ ႐ုရွားမ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားက ၁၉၁၇ခုႏွစ္ကအျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ ႀကီးျမတ္ေသာ ရရွားႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို ၿပိဳ ပ်က္ေအာင္ဆြဲခ်ခဲ့ၾကသည္ဟုသာ ယံုၾကည္ၾကသည္။ မစၥတာပူတင္၏အစိုးရအဖြဲ႔မွ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ လက္ေထာက္ မစၥတာ ရွက္ဖကြိဳင္ (Mikhai Shvydkoy) ကမူ ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ မၾကာေသးမီက ဥေရာပေကာင္စီမွ ျဗိတိန္ႏိုင္ငံ ထြက္ခြာရန္ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေသာ Brexit ကိစၥႏွင့္ဆင္တူသည္။ ရရွားႏိုင္ငံ၏တိုးတက္ေရးလမ္းေၾကာင္းမွာ ႀကီးစြာအေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ရသည္ဟုဆိုသည္။

မစၥတာပူတင္က ႐ုရွားတို႔၏သမိုင္းေၾကာင္းကို အျမဲတေစ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာေျပာေလ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ လြန္ခဲ့၏ေသာႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလက “က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ကံဆိုးျခင္းေတာ့ ၂ဝ ရာစုႏွစ္က ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္ရပ္ေတြ ခဏခဏ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေတြ ဟာ ဘာမွဂုဏ္ယူစရာမရွိပါဘူး” ဟုဆိုသည္။ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး လီနင္ (Vladimir Lenin) ကို မေကာင္းေျပာခဲ့ျပီး “ကမာၻ႔ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ရွိဖို႔မလိုပါဘူး” ဟု ဆိုသည္။ ပူတင္အေနျဖင့္ ထို ၁၉၁၇ ခု ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ လူထုၾကားတြင္ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြ ျပဳလုပ္မေပးေတာ့ဘဲတကၠသိုလ္မ်ားတြင္သာ ေဆြးေႏြးပြဲ၊ စာတမ္းဖတ္ပြဲေတြက်င္းပရန္ ေကာ္မီတီ တခုကို ဖြဲ႔စည္းေပးခဲ့ပါသည္။

စာေရးဆရာဆိုဇင္နစ္ဆင္ (Alexandr Solzhenitsyn) ကို စာတမ္းတစ္ေစာင္ေရးရန္တာဝန္ေပးခဲ့ျပီး “တရား႐ုံးမ်ားကို မယံုမၾကည္ျဖစ္ေနၾကခ်ိန္တြင္ ဂ်ာမန္ေတြဝင္ျပီး ေသြးထိုးလို႔ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ” ဟု ထိုစာတမ္းက ေကာက္ခ်က္ဆြဲ ထားသည္။

ထိုအယူအဆမွာ အရိုးစြဲေနေသာ အစိုးရ၏အာေဘာ္ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔၏လုပ္ရပ္မ်ား မေအာင္ျမင္ရျခင္းမွာ ႏိုင္ငံျခားမွ ေသြးထိုးမႈမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ Color Revolution ေခၚ ကာလာေပါင္းစံု ေတာ္လွန္ေရးမ်ားျဖင့္ အေမရိကန္တို႔က သူတို႔ ၾသဇာအာဏာတိုးပြားေအာင္ လုပ္ေနၾကသည္။ ယူကရိန္း၊ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာနယ္မ်ားတြင္ျဖစ္ခဲ့ေသာ လူထုလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို လိ ေမၼာ္ေရာင္ေတာ္လွန္ေရး၊ အဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး စသည္ျဖင့္ သတင္းစာ ဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ရည္ညႊန္းခဲ့ၾကပါသည္။

မစၥတာပူတင္အဖို႔ သမိုင္းထဲကေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ အားက်အတုယူဘြယ္မရွိ၊ ဇာဘုရင္မွာ အင္အားခ်ိနဲ႔ျပီး၊ သူ႔ ေနာက္ဆက္ ခံေသာ ယာယီအစိုးရအဖြဲ႔ကို ဦးေဆာင္ခဲ့သူ ကဲရင္းစကီး (Alexander Kerensky) မွာလည္း ဘာမွထိထိေရာက္ေရာက္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္၊ လီနင္ကိုမူ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းမ်ားကို ဖ်က္ဆီးခဲ့သူဟု သူက ယူဆသည္။ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းႏွင့္ ဘုန္း ေတာ္ၾကီးမ်ားမွာ မစၥတာပူတင္ကို ေထာက္ခံမႈေပးေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ပူတင္က သူ႔ကို ဘယ္သူႏွင့္မွ ႏႈိင္း ယွဥ္မခံႏိုင္ေပ။

သူက “ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္မျဖစ္ထိုက္ေသာ ေပ်ာ့ညံ့သူမ်ားေနရာရတတ္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ မိမိကိုယ္က်ိဳး ကိုသာၾကည့္သူမ်ားျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးမရွိႏိုင္၊ ဇာဘုရင္ကိုျဖဳတ္ခ်ၾကသူမ်ားမွာ ဇာဘုရင္ ႏွင့္ ေကာင္းမြန္စြာ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းမႈမရွိခဲ့ၾက” ဟု ယူဆသည္။

အစိုးရကိုေဝဖန္သူမ်ားကမူ ယေန႔ရရွားျပည္တြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကြာဟမႈၾကီးမားေနျခင္းကို လစ္လ်ဴရႈထား လ်င္ သမိုင္းတပတ္ျပန္လည္လာေစလိမ့္မည္ဟု နိမိတ္ဖတ္ေနၾကသည္။

သမိုင္းဆရာတဦးက “လူမႈေရးမညီမွ်မႈေတြေၾကာင့္ ၁၉၁၇ ခုႏွစ္က အျဖစ္အပ်က္ေတြျဖစ္ခဲ့ရတာ၊ အခုလို မညီမွ်မႈျပႆနာ ၾကီးထြားေနတဲ့ ႐ုရွားႏိုင္ငံမွာ ဒီေတာ္လွန္ေရးကို အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြ လုပ္မေပးႏိုင္ဘူး” ဟု မွတ္ခ်က္ခ်သည္။

ယေန႔အခ်ိန္ထိ ရရွားျပည္သူမ်ားအၾကားတြင္ ေအာက္တိုဘာေတာ္လွန္ေရးမွာ ျဖစ္ထိုက္၊ မျဖစ္ထိုက္ေဝခြဲမရ၊ ေဆြးေႏြးျငင္း ခုန္ေနၾကရဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ ဤလႈပ္ရွားမႈမ်ားေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ပ်က္ခဲ့ရသည္ဟုဆိုေစဦး၊ ထိုေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓါတ္မွာ ျပည္ သူတို႔၏ရင္ထဲတြင္ စြဲေနၾကဆဲပင္ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေရွ႕မီေနာက္မီလူၾကီးမ်ားက ငယ္ရြယ္သူမ်ားကို သြန္သင္ဆံုးမၾကရာတြင္ သူတို႔သည္ သစၥာရွိေသာ ျပည္သူျပည္သားမ်ားျဖစ္ရန္သာလိုသည္။ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရန္မလို၊ အစိုးရကိုဆန္႔က်င္ရန္၊ သူပုန္ထရန္မလို၊ တန္းစီခ်ီတက္ရန္၊ တဦး ႏွင့္တဦး သတ္ျဖတ္ၾကရန္မလို၊ တိုင္းျပည္အတြက္ေတာ့တိုက္ပြဲဝင္ၾကပါ။ ျမင့္ျမတ္ေသာစိတ္ဓါတ္ကိုသာ ေမြးၾကပါဟူလို။

(၃)

တခ်ိန္ကဤေတာ္လွန္ေရးကို တသသခ်ီးမြမ္းခဲ့ၾကသည့္ ျပည္သူအားလံုးကပင္ ဤေတာ္လွန္ေရးကို သံသယဝင္စျပဳေန ၾကျပီ။ လူငယ္ထုၾကားတြင္ ပုန္ကန္လိုေသာေတာ္လွန္ေရး စိတ္ဓါတ္သည္ မလိုအပ္ေတာ့ေပ။ တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္ လုပ္ၾကရန္သာ လိုပါသည္။ အစိုးရတိုင္း၏တာဝန္မွာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး အခြင့္အေရးညီတူ မွ်တူရရွိၾကေရးႏွင့္ တည္ျငိမ္ ေသာႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို ဖန္တီးေပးရန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။

႐ုရွားႏိုင္ငံေတာ္လွန္ေရး၏ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ခ်ိန္တြင္ မိမိတို႔ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကေသာ မိမိတို႔ေတာ္လွန္ေရးကိုပင္ သံသယဝင္ ေနၾကရေသာ ဖစ္ရပ္မွာ သင္ခန္းစာယူဖြယ္၊ သံေဝဂရဘြယ္ကိစၥတရပ္ျဖစ္ပါသည္။

ကိုသန္းလြင္

Ref: What Revolution? Russia asks 100 Years Later, New York Time March 10, 2017

( မိုးမခ )